Skigardsvisen av Stanley Jacobsen er sikkert kjent av flere. «Ein skigard kan`kje vara evig, veit du». Men de siste to versene ble jeg gjort oppmerksom på nylig, og de vil jeg dele i dag:

Kvar du så snur deg, det er ein skigard mellom før og nå.
Ein skigard er som ei landegrense,
ein skigard er eit stengsel for de få.
Eit hat i hjarta, eit klasseskille,
eit sjalusi, ein uvisshet, ein krig.

Har du ein skigard? Å jau du har nok ein for alle har
ein ting ein gjerne vil stengje ute,
ein ting ein ikke syna vil einkvar.
Men desse stengsler treng ikkje vara,
Ein skigard kan du kliva om du vil.

Har du en skigard du trenger å klatre over? Et stengsel du har satt opp for deg selv eller andre?